Leven & Traditie

Het Jodendom is geen abstract geloof. Sterker nog: er bestaat binnen het Jodendom een gezonde argwaan om op te gaan in theologische speculaties en dogmatische vergezichten. God overstijgt immers alles wat wij in woorden, definities en beelden kunnen vangen; wij kunnen over Hem hoogstens spreken als een dichter die de liefde beschrijft. Zelfs de Naam van God is een onuitspreekbaar mysterie. Het Jodendom is een godsdienst waarin veel aandacht is voor de goede dingen doen. En een geloof dat gevierd wil worden in een voortdurende lofprijzing van God als de Eeuwige, de Gezegende. Door ook in alledaagse gebeurtenissen – zoals bij het opstaan, het eten en het werken – God te loven, rijgt het gebed zich als een rode draad door de dag heen. Het leven wordt zo een voortdurend ritueel. Daarnaast zijn er de sabbat en de Joodse feesten waarin wordt stilgestaan bij belangrijke momenten uit de geschiedenis van God en het volk van Zijn Verbond.

Die notie van geloven als iets dat in voortdurende verbinding staat met ieder aspect van ons leven, is bij veel christenen wat op de achtergrond geraakt. Wij beschouwen ons geloof vooral als een ‘mindset’, een verzameling van opvattingen die op een kerkbezoek op zondagochtend na en een sporadisch kruisje bij een maaltijd nauwelijks onderhoud behoeft. In de ontmoeting met het levende Jodendom kunnen christenen daarom de waarde van heiliging van het alledaagse leven ontdekken, waarmee God niet alleen in het kerkgebouw maar ook thuis een plek krijgt. We leren om het leven te vieren, als voortdurend geschenk van God en een uitnodiging om met Hem op weg te gaan.

Wie beter kijkt, ziet dat er nog voortdurend Joodse sporen in ons geloven en vieren bestaan. Bijvoorbeeld in het Onze Vader, misschien wel het belangrijkste christelijke gebed, dat door en door geënt is op diepe Joodse wortels. Elk woord uit het Onze Vader raakt aan eeuwenoude Joodse tradities, zoals Marcel Poorthuis en Theo de Kruijf laten zien in hun boek ‘Avinoe’, in 2016 opnieuw uitgegeven en o.a. verkrijgbaar bij uitgeverij Adveniat.

Dat het christendom ook in onze tijd nog volop geschraagd wordt door een Joods fundament, is misschien nog het beste terug te zien in het klooster. Kloosterlingen leven op het ritme van ‘ora et labora’, ‘bid en werk’. En liever dan het zoeken naar eigen woorden voor hun gebed, laten zij zich door God gezeggen door te luisteren naar de heilige Schrift en dan vooral de Psalmen. De honderdvijftig Psalmen uit de Tenach of het Oude Testament bieden ook voor mensen in deze tijd het rijkste gebedenboek dat ooit geschreven werd.

Verder lezen:

• Gerard Rouwhorst, Advent en messias
• Gerard Rouwhorst, Vreugde der Wet
• Gerard Rouwhost, Vasten in het Jodendom
• Gerard Rouwhorst, De tempel van Jeruzalem
• Frans Zwarts, Van Hemelvaart en Pinksteren
• Frans Zwarts, Feest – Nieuwjaar van de bomen
• Piet van der Schoof, Een gevreesde volkstelling
• Gerard Rouwhorst, Relaties tussen Joodse en christelijke liturgische tradities
• ‘Branches of That Good Olive Tree’  21th Century Liturgical Challenges and Possibilities
• Erster Testament und Judentum in der römischen Liturgie
• Erneuerung der christlichen Liturgie nach der Schoa Erneuerung der christlichen Liturgie nach der Schoa
• Die Rolle der Heiligen Schriften in Gebet und Liturgie des Judentums
• Elizabeth Boddens Hosang, Chanoeka
• Simon Nagelmaeker, De betekenis van ongegist brood
• Elizabeth Boddens Hosang, Vrouw in het jodendom
• Jewish-Christian Relations